Ik ben al enige tijd op zoek naar een omschrijving voor de 'boze burger'. Ik kan me maar moeilijk een éénduidige voorstelling maken van deze 'naaste in de samenleving'. Dat is kennelijk mijn blinde vlek, want in de politiek is de 'boze burger' populair. Hij en zij hebben over de hele linie vertegenwoordigers: bij populisten en socialisten, maar ook middenpartijen; rechts en links dingen om de gunst van de 'boze burger'.
Het besluitvormingsproces van de Britten om de EU te verlaten wordt zeer verschillend beoordeeld. De één spreekt over chaos en de ander over een prachtig schouwspel met veel theater. Zelf heb ik gemengde gevoelens bij het hele proces. Verbazing, soms verbijstering, maar vaker nog verontwaardiging en afkeer strijden in mij om voorrang. Aan de oppervlakte is een zeker komisch strijdtoneel zichtbaar in het Britse Lagerhuis. De premier die in de late avond haar zegje doet buiten, voor de grote deur van Downing Street 10. Op werktijden zitten politieke partijen letterlijk lijnrecht tegenover elkaar in het Lagerhuis. Het is zichtbaar de bedoeling dat ze strijden. Dat doen ze ook in alle toonhoogtes. 'Mister speaker' beijvert zich voortdurend om de scherpe kantjes van de hoog oplopende emoties te halen en volledige chaos te voorkomen. Hoe hoog de amusementswaarde ook wordt gewaardeerd, met een politieke visie op het land heeft het hele proces weinig van doen.
Nederland is aan het 'naturen' geslagen. Ik doel niet op een herleving van het nudisme, maar op de aandacht voor de natuur en het welbevinden van planten en dieren. Sommigen begeven zich op macro niveau, over de opwarming en het uitputten van de aarde en de gevolgen voor het leefmilieu. Anderen zijn wat bescheidener en werpen een blik op natuurprojecten en reservaten.
Het is ruim een jaar geleden dat Hillary Clinton de deksel op de neus kreeg. Ze werd niet de eerste vrouwelijke president van de VS. Als één van de redenen van het verlies is wel het nepnieuws genoemd, dat door de Russen de ether in is geslingerd en de Amerikaanse kiezer op het verkeerde been heeft gezet. Sindsdien wijzen velen naar het Oosten als het gaat om nepnieuws. Maar vanwaar nu die ophef?
Het lijkt er nu toch te gaan komen: de politiek gaat leveren aan Groningen zo bezweert minister Wiebes in een uitzending van 'Zomergasten' (26-8-2018). Nederig 'leveren' zonder tegenprestatie. Dat is een moedige houding een voorbeeld voor zijn collega's op onderwijs. De politiek heeft namelijk weinig oog voor de ontwikkeling van komende generaties.