Op deze webpagina is de situatie in Groningen veelvuldig besproken. De roep van de Groningers die geen gehoor vond, De helpende hand die niet werd uitgestoken, advies- en taxatiebureautjes die het geld in eigen zak staken, politici die belofte op belofte stapelden. Schaamte moet ons vervullen. Toch denk ik dat de politiek met de pet in de hand naar Groningen dient af te reizen om een gunst te vragen. U voelt hem al.:  Gas, ja gas daar gaat het om. Gas om Poetin de pas af te snijden, zodat we niet zelf de oorlog in Oekraïne betalen. Geld dat rechtstreeks naar Groningen kan stromen om nu eindelijk zonder alle poespas van adviezen, regels en verordeningen de gedupeerden genereus schadeloos te stellen en de kans te bieden om een nieuw leven op te bouwen in een veilig huis. Ik denk dat dit één van de weinige oplossingen is om een einde te maken van het tijdperk Poetin en het wapengekletter vreedzaam te laten stoppen.

Ik wil niet terug naar oude tijden toen gas maar zinloos en doelloos werd verbrand. Geen bloemetjes meer telen voor Poetin en de zijnen. Geen verkwisting, slechts een noodrantsoen zodat de gaskraan uit het Oosten  gesloten kan worden. Dat er elke dag 400 miljoen op Russische rekeningen wordt gestort, is te zot voor woorden. Gas oppompen alleen ter wille van de burgers om hun huizen minimaal  te verwarmen tot bijv. 18 graden Celsius, de rest kan immers prima met truien, broeken en wollen sokken worden aangevuld.  Kortom: het verzoek aan Groningen kan slechts geloofwaardig zijn wanneer iedereen deelneemt. Groningers staan niet op mijn verzoek te wachten, omdat ze alle vertrouwen in ons hebben verloren. Toch hoop ik dat ze er over na willen denken. De eerste die dient te profiteren is Groningen zelf, maar ook Europa, het klimaat en niet in de laatste plaats de inwoners van Oekraïne die daarmee hun vrijheid kunnen herwinnen. Hoeveel troeven hebben we in handen en hoe eenvoudig kan het zijn?

Het kan een aanzet zijn om een einde te maken aan het imperium van Vladimir Poetin en zijn kompanen. Er is onder Poetin een structuur ontstaan van exorbitante macht van een kleine kliek, die volledig ontmanteld dient te worden met inbegrip van alle wapentuig. De behoefte om de Sovjetburgers  te ontzien vloeit uit mijn geweten. Te lang hebben ze zelf deze man laten zitten, zonder noemenswaardig serieus te nemen verzet. Anderen mogen nu de kastanjes uit het vuur halen. Dat de Sovjetburger thans getroffen wordt door sancties, is een prijs die men betaalt voor hedonisme, eigen belang, nalatigheid en onverschilligheid.

Het is tijd om schoon schip te maken, zeg ik stoer, wetende dat ik slechts met de pet in hand naar het Noorden kijk.

Het was in 2019 en 2020 stil op deze site. Het project is nogal uitgelopen in tijd en omvang. Er is er veel onderzoekswerk verricht dat een schat aan bruikbaar materiaal opleverde. Nu ligt het eerste deel klaar en zal binnenkort naar de drukker gaan. 

Angst en macht , hoe beleven we dat nu en hoe werd dat beleefd door jongeren uit een ver verleden. Hoe werkte dat bijvoorbeeld bij de jeugd in Alexandrië in de eerste eeuw van onze jaartelling? De hoofdpersoon Jesse is zoon van een gevluchte vrouw uit Jeruzalem en een welgestelde Alexandrijnse arts uit een redersfamilie.  

Jesse houdt vanaf zijn jeugd een dagboek bij waarin hij zijn ervaringen beschrijft met een meisje waarmee hij verplicht op bijles zit: Sascha. De relatie met zijn moeder wil ook niet vlotten. Sascha, zijn studiegenote, spoort hem aan evenals Elie, een vrijgekochte slaaf. 

Jesse wordt op een dag geconfronteerd met z'n eigen dagboek wanneer z'n moeder hem opdraagt z'n kamer te ontruimen omdat hij een handelsreis gaat maken. Zal hij z'n aantekeningen maar verbranden, alle kleine opmerkingen maar wegdoen, of moet hij ze nog bewaren? We zien Jesse achter z'n bureau zitten worstelend met zijn eigen gevoelens. Daar in al die kleine en grote aantekeningen zit hij zelf in het decor van het Alexandrië in het derde kwart van de 1e eeuw. De smeltkroes van wetenschap, van oorlog, van vluchtelingen, van misbruik van de zoektocht naar een leven dat wordt bepaald door het evenwicht tussen macht en angst. 

We hopen dit boek in november 2020 beschikbaar te hebben.      

'Groen', 'duurzaam', 'milieu bewust', 'energie neutraal', 'hergebruik', 'circulaire economie' en ik vergeet vast nog een reeks termen en begrippen die mij moeten doordringen van mijn verkwistende leefstijl, die een wissel trekt op het leefklimaat voor allen die na ons komen. Sterker, een leefstijl die niet alleen straks, maar nu al zijn tol eist. Over de aanpak van die leefstijl wordt nogal gewichtig gedaan alsof het een moderne, eigentijdse en revolutionaire ontwikkeling is. Dat is wel wat vreemd.

Het besluitvormingsproces van de Britten om de EU te verlaten wordt zeer verschillend beoordeeld. De één spreekt over chaos en de ander over een prachtig schouwspel met veel theater. Zelf heb ik gemengde gevoelens bij het hele proces. Verbazing, soms verbijstering, maar vaker nog verontwaardiging en afkeer strijden in mij om voorrang. Aan de oppervlakte is een zeker komisch strijdtoneel zichtbaar in het Britse Lagerhuis. De premier die in de late avond haar zegje doet buiten, voor de grote deur van  Downing Street 10. Op werktijden zitten politieke partijen letterlijk lijnrecht tegenover elkaar in het Lagerhuis. Het is zichtbaar de bedoeling dat ze strijden. Dat doen ze ook in alle toonhoogtes. 'Mister speaker' beijvert zich voortdurend om de scherpe kantjes van de hoog oplopende emoties te halen en volledige chaos te voorkomen. Hoe hoog de amusementswaarde ook wordt gewaardeerd, met een politieke visie op het land heeft het hele proces weinig van doen.