Een column schrijven met enige tijdloze elementen is bijna ondoenlijk. De maatschappelijke en politieke ontwikkelingen gaan in een dermate ongestructureerd snel tempo dat er amper nog een lijn te volgen is. Daar draagt het gedrag van 'Donald van de overkant' aan bij.

Zijn amusementswaarde stijgt naar onwaarschijnlijke hoogte, de prestatiecurve van de Amerikaanse president is echter nog relatief laag. Maar hij is geenszins de enige. Ook in eigen land zijn zwalkende ministers, zoekende politiek leiders en publicerende wetenschappers druk doende om zich een plek te veroveren in de harten van mensen. De hang naar macht en aanzien weegt zwaar in de overwegingen van al deze lieden.  Men verdringt zich rond de camera en microfoon met stemming makende uitlatingen. Dat geeft al met al een aardig vertier voor Truus en Henk thuis voor de buis. Zij pakken nog een versnapering en krijgen geruststellende woorden over pensioen, ziektekosten, drukke kinderen en een echte blanke wijk zonder een horizon vol wieken. Henk en Truus worden niet vermoeid met de oplossingen die zijn bedacht om dat allemaal te realiseren.  

De weldoeners uit Den Haag propageren een zorgeloos bestaan, alleen in Groningen laat een oplossing nog op zich wachten en aan de Griekse grens wachten er ook nog een paar. Politici en media zijn in een woorden- en beeldenstorm verwikkeld om de gunst van kiezers en kijkers. zij denken dat het bekvechten in een tv debat de enige echte kieswijzer is. Alle partijen hebben 4 jaar lang hun zinnige en onzinnige meningen in de beide Kamers  naar voren kunnen brengen. Welke bijdrage een gedachtewisseling voor camera kan leveren, blijft dan ook ongewis .

Het is hooguit een mediaspektakel waarin verslaggevers vooral zichzelf in schijnwerpers zetten, zoals Pauw, Tan en Jinek. Je kunt het tv-debat vergelijken met de ‘stierenrennen in Pamplona’. Een plat vermaak met alleen een bonk vlees vol adrenaline en testosteron. Geert Wilders benadert Henk en Truus net als hun kinderen en de veel te drukke kleinkinderen via sociale media. Zijn tweets bevatten stuk voor stuk heldere opmerkingen, evenals de berichtjes van ‘Donald van de overkant’, die  bij Henk en Truus de persoonlijke frustratie even doen vergeten. Wilders vermengt zijn boodschappen zo nu en dan met een bewerkt prentje van een collega politicus. Henk en Truus kunnen deze relativerende knipoog naar de politiek wel waarderen. Het prentje brengt enkel verslaggevers in beweging en geeft Geert gratis aandacht. Net als Donald van de overkant zit Geert in de cloud. Henk en Truus zitten op de bank in de wolken.  

Wie een redelijk alternatief wil bieden tegen al dat populistische geweld zal zich ook van sociale media gaan bedienen. Niet om Henk en Truus op de bank te zetten, maar om hen van de bank te halen. Om hen te betrekken bij lopende vraagstukken en te bevragen over hun visie op de toekomst.  Henk en Truus zijn mondige burgers die zelfredzaam willen zijn en daadwerkelijk dienen te participeren in de samenleving. Henk, Truus, de kinderen en kleinkinderen hebben dan ook geen bevoogding maar ondersteuning nodig om het eigen leven vorm te geven. Wie niet buiten de boot wil vallen, zal zich actief dienen op te stellen n de samenleving. De ondersteuning voor de persoonlijke ontplooiing schiet evenwel nog tekort op tal van onderdelen in de samenleving. We zien veel (politieke) besturing, die op elk denkbaar terrein misloopt. Een moderne pluriforme westerse samenleving heeft echter geen behoefte meer aan politieke leiding maar aan overheid die het beste uit mensen weet te halen. Velen in politiek (zowel links als rechts) en bedrijf zijn thans opgeleid om het beste uit zichzelf te halen veelal ten koste van anderen, weinigen scheppen er voldoening in om het beste uit anderen te halen. Omwille van de cohesie in een moderne samenleving is ondersteuning de taak waar de politiek voor staat wil ze de kinderen en de kleinkinderen van Henk en Truus een toekomst bieden en de zorg voor Henk en Truus waarborgen.